Proces wydłużania kończyn i korekcji deformacji wymagają interwencji chirurgicznych. Kiedy kość ulega złamaniu, naturalnie regeneruje się w celu zrośnięcia się złamania. Wydłużanie polega na oddzieleniu kości i bardzo powolnym rozsuwaniu (rozciąganiu) segmentów kości, aby nowa kość mogła powstawać w powstałej przerwie. W miarę powolnego rozsuwania się segmentów kości, kość regeneruje się, co prowadzi do jej wydłużenia.
Urządzenie używane do wydłużania nosi nazwę stabilizatora. W Paley Institute stosowane są różne rodzaje stabilizatorów. Możemy podzielić je na dwie kategorie: zewnętrzny stabilizator oraz wewnętrzny stabilizator lub gwóźdź rosnący.
Zewnętrzne stabilizatory są urządzeniami, które przytwierdza się do kości za pomocą drutów i pinów. Zewnętrzny stabilizator wygląda i działa jak rusztowanie, wspierając oddzieloną kość. Mechanicznie wydłuża kończynę, przesuwając segmenty kości.
Wewnętrzne stabilizatory lub gwoździe śródszpikowe również mogą być używane do wydłużania. Są to teleskopowe pręty wszczepiane do jamy szpikowej, które są sterowane za pomocą zewnętrznego pilota ERC. Jest on używany do obracania magnesu wewnątrz gwoździa. To z kolei obraca koła zębate, które napędzają śrubę napędową, wydłużając teleskopowy pręt.
Proces wydłużania dzieli się na dwa etapy: etap rozciągania i etap konsolidacji.
Podczas operacji wydłużania wykonywana jest osteotomia, czyli chirurgiczne przecięcie kości. Po oddzieleniu kości, zakłada się stabilizator. Po operacji większość pacjentów przebywa w szpitalu przez dzień lub dwa, a rehabilitacja rozpoczyna się dzień po operacji. Obejmuje ona naukę wstawania z łóżka, poruszania stawami, korzystania z chodzika lub kuli, przenoszenia się na krzesło lub na toaletę.
Rozciąganie (faza dystrakcji) rozpoczyna się kilka dni do tygodnia po operacji, a jego tempo wynosi około jednego milimetra dziennie, ale może być wolniejsze lub szybsze w zależności od tolerancji kości i tkanek miękkich. Rodzice i pacjenci uczą się obracać pręt rozciągający na zewnętrznym stabilizatorze o jedną czwartą obrotu (1/4 mm) cztery razy dziennie. Rozciąganie za pomocą gwoździa PRECICE odbywa się za pomocą zewnętrznego pilota zdalnego sterowania (ERC). W pierwszym tygodniu nasi ortopedyczni uczą pacjenta, rodzinę i opiekunów, jak korzystać z urządzenia ERC.
Pacjenci zazwyczaj rozpoczynają fizjoterapię po opuszczeniu szpitala. Jest ona kluczowym elementem procesu wydłużania i powinna odbywać się codziennie. Większość pacjentów uczestniczy w terapii pięć razy w tygodniu w Paley European Institute (od poniedziałku do piątku;) oraz wykonuje ćwiczenia domowe w weekendy. Pacjenci i ich bliscy są dokładnie instruowani, jak wykonywać ćwiczenia domowe.
Kontynuacja ćwiczeń w domu jest kluczowa dla sukcesu wydłużania. Im więcej aktywności podejmuje pacjent, tym może osiągnąć lepszy wynik funkcjonalny.
Fizjoterapia podczas wydłużania różni się od innych operacji ortopedycznych. Po większości zabiegów ortopedycznych pacjent jest w najgorszym stanie zaraz po operacji i stopniowo dochodzi do zdrowia. Natomiast w trakcie wydłużania pacjenci są w najlepszym stanie tydzień po operacji. W miarę rozsuwania się kości, mięśnie stają się coraz bardziej napięte, a zakres ruchu stawów ograniczony. W tym sensie może się wydawać, że stan pacjenta pogarsza się w miarę wydłużania.
Po osiągnięciu pożądanej długości kończyn kość przechodzi do fazy konsolidacji. W tym etapie dalsze wydłużanie zostaje zakończone. Stabilizator pozostanie z pacjentem do końca tej fazy, aby pozwolić nowo uformowanej kości na stwardnienie. Całkowity czas noszenia stabilizatora można oszacować na około 1 miesiąc na każdy centymetr wydłużania u dzieci i 1,5 do 2 miesięcy (lub dłużej) na centymetr u dorosłych. Całkowity czas noszenia stabilizatora jest równomiernie podzielony między fazy rozciągania i konsolidacji.
Gojenie kości jest monitorowane za pomocą badań rentgenowskich co miesiąc. Kiedy zespół medyczny oceni stan nowej kości, stabilizator zostanie usunięty. Jest to niewielki zabieg chirurgiczny wykonywany ambulatoryjnie.
